خدا حافظ ای ماه مهربونی ها ...
خداحافظ ای ماه آسمونی ها ...
خدا حافظ ای شهر رمضان
ای کاش می شد منم با خودت می بردی ... من و گذاشتی با زشتیام و خودت با خوبی هات رفتی

تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است        میهمانی شد به پایان و نگارم رفته است
  ووووووووااااااااااااااااااااااااااایییییییییییییییی بررررر مممممممممنننننننننننننننننن
با گل این یاغ تازه انس پیدا کرده ام                    گرم گل بودم که دیدم گل گزارم رفته است
بذر قرآن را به دل گرچه به دستم کاشتند             وقت محصولش که شد دیدم بهارم رفته است
سفره پر رزق مهمانی رحمت جمع شد                درد در سینه نشسته سفره دارم رفته است
در سحر تیر دعا سیل اجابت می نمود                با که گویم درد خود وقت شکارم رفته است
دلبر من از سحر بر دیدنم مشتاق بود                  آنچه بوده هر سحر چشم انتظارم رفته است
شرح حال خویش را با یک کلام افشا کنم            ورشکسته ام و دارو ندارم رفته است
                                           یا امام رضا(ع)
                          شما رو به حق مادرت حضرت زهرا(س)
                               الهی العفو

شیخ صدوق رحمة الله علیه برای وداع ماه مبارک رمضان دعائی ذکر کرده که می‏گوید: ابو بصیر از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که حضرت فرمود: «تقول فی وداع شهر رمضان

«اللهم انک قلت فی کتابک المنزل علی نبیک المرسل و قولک الحق شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان، و هذا شهر رمضان قد انصرم فاسالک بوجهک الکریم، و کلماتک التامات ان کان بقی علی ذنب لم تغفره و ترید ان تحاسبنی به او تعذبنی علیه او تقایسنی به ان یطلع فجر هذه اللیلة، او ینصرم هذا الشهر الا و قد غفرته لی یا ارحم الراحمین‏» 

در وداع ماه مبارک بگوئید:

بار پروردگارا تو خود گفتی در کتاب مقدس که بر نبی مرسلت نازل فرموده‏ای و قول تو حق است که ماه رمضان که در او قرآن نازل شده و مایه هدایت و رستگاری مردم و دلائل آشکار از هدایت و وسیله تشخیص حق از باطل می‏باشد، اینک ماه رمضان به پایان رسید «و فیوضاتش تا سال آینده از ما قطع شد» پس تقاضا می‏نمایم از تو به آبروی گرامیت، و کلمات تام و تمامت، اینکه اگر بر من گناهی باقی مانده ( و پاک نشدم) که هنوز آن گناهم را نیامرزیدی، و اراده حسابرسی او را داری، یا می‏خواهی به آن گناه باقیمانده عذابم کنی، و یا به اندازه گناهم عقوبت نمائی، تا اینکه طلوع کند فجر این شب، یا پایان پذیرد این ماه مبارک، مگر آنکه آن گناهانم را بیامرزی و از تقصیرم در گذری، ای مهربانترین مهربانان.