در نقل جریانات امام حسین ـ علیه ‏السّلام ـ خیلى باید دقّت
شود، چه بسا بسیارى از آن چه گفته می شود درست نباشد، هر چند عیان آن چه واقع شده،
فجیع‏تر از سماع آن است! به عکس جهان آخرت
است، که عیان آن بهتر و لذّت‏ بخش ‏تر از سماع آن است.

با عرض سلام و تسلیت به حضرت صاحب
الزمان و مادر بزرگوارشان حضرت فاطمه زهرا (س)

با توجه به جمله ای که در اول این متن آمده و پیرو مطالب
ارسالی گذشته این بنده حقیر تصمیم بر روایت داستان های واقعه کربلا و زندگانی حضرت
اباعبدالله الحسین گرفته ام . مطالب انتخاب شده ، از کتاب مقتل سید بن طاووس به
نام ((لهوف )) می باشد . این کتاب مورد تائید بسیاری از عالمان و عرفای دینی قرار
گرفته و خود نویسنده آن نیز مورد قبول و جزء بزرگان علما به شمار می آید.

در این مجموعه سعی شده از حرکت کاروان امام از مکه شروع
و بعد از آن به توصیف جنگ و شهادت و بعد از آن حوادث بعد از شهادت و در آخر فرجام
قاتلان پرداخته شود .

با امید اینکه بتوانیم مطالب حقیقی از این واقعه به سمع
و نظر عاشقان اباعبدالله برسانیم.

حرکت
کاروان حسین از مکه

ساعت آخر شب بود که حسین(ع) از مکه حرکت کرد و چون این
خبر به محمدبن حنفیه رسید آمد مهار ناقه ای که امام بر آن سوار بود گرفت و گفت : برادر
جان مگر تو به من وعده ندادی در صحبت من تامل کنی؟ فرمود : بلی ، عرض کرد پس برای
چه در رفتن شتاب نمودی ؟

حسین (ع) گفت : پس از رفتن تو رسول خدا نزد من آمد و
فرمود : <<یا حسین اخرج الی العراق فان الله قد شاء ان یراک قتیلا>> .ای
حسین برو بسوی عراق زیرا خدا مایل است تورا کشته ببیند.

محمد حنفیه به او گفت : انا لله و انا الیه الراجعون . اکنون
که برای کشته شدن می روی این زن ها را برای چه با خود می بری ؟ حسین (ع) گفت : رسول
خدا به من فرمود : (( ان الله قد شاء ان یراهن سبایا)) خداوند می خواد این زنان را
اسیر ببیند. در این موقع محمد حنفیه وداع کرد و رفت .

تخلف
محمد بن حنفیه از همراهی امام علیه السلام

محمد بن یعقوب کلینی در کتاب رسائل از حمزه بن حمران نقل
می کند که ما داستان خروج حسین (ع) و تخلف کردن محمد بن حنفیه را از همراهی اونقل
می کردیم در مجلسی که امام صادق (ع) حضور داشت ، به من فرمود (( ای حمزه ! حدیثی
برای تو بگویم که بعد از این مجلس ،راجع به محمد حنفیه چیزی از من نپرسی و آن حدیث
این است :

چون حسین (ع) از مکه حرکت کرد ،کاغذی طلبید و در آن نوشت
:

((بسم الله الرحمن الرحیم از جانب حسیبن علی با طائفه
بنی هاشم ، اما بعد هرکس با من آید به شهادت می رسد و کسی که تخلف کند به پیروزی
دست نخواهد یافت والسلام . ))

روز آخر ذی الحجه

السلام علیک یا فاطمه
الزهرا

در این روز دو رکعت نماز روایت شده که اهل مراقبت آن را مهم
می شمارند. در هر رکعت یک بار حمد و ده بار ((قل هو الله احد)) و ده بار ((آیه
الکرسی)) و بعد از نماز هم این دعا را می خوانیم : (( اللهم ما عملت فی هذه السنه
من عمل نهیتنی عنه و لم ترضه و نسیته و لم تنسه و ... ))

سفارش شبیه به این کار در روایات دیگر هم آمده ، مثلا در
روایات دیگر بصورت عموم سفارش شده به جبران اعمال یک روز یا یک ماه در آخر آن . و
چه بهتر که در پایان سال اعمال یک ساله را جبران نماییم.

نکته مهم در این موضوع همان شکر خدای بزرگ در این روز می
باشد زیرا که این هم نعمتی از خدای متعال است ،که به بنده خود بار دیگر اجازه توبه
و بازگشت داده است .

در روایتی آمده است : (( کسی که این نماز و این دعا را
بخواند شیطان می گوید وای بر او ، تمام زحمات یکساله مرا به باد داد و سال گذشته
نیز به خیر او گواهی می دهد . ))

در این روز با شرمندگی به پیش حضرت دوست رفته و از تمام
اعمال ناصحیح خود طلب مغفرت کرده و شکر خدای متعال را می کنیم با تمام ناتوانی خود
، که همچنین فرصتی را در اختیار ما قرار داده است .

التماس دعا